Judith Schwendener

Een stad zonder mensen is als het decor op een toneel. Pas als de acteurs opkomen en het licht aangaat kan het schouwspel beginnen. De bewegende mensenstroom zoekt zijn weg door het stedelijke decor. Het vormt een landschap waartoe het werk van Judith zich verhoudt. Een uitnodigende ruimte om te ontdekken en ermee te spelen.

Without people, a city looks like a backdrop. The spectacle begins when the actors enter the stage and the lights are on. The movement of individuals navigates through the urban decor. It forms the landscape to which Judith’s work relates. An inviting space to discover and play with.

Photography: Marta Musial
Stylist: Mariëlle Kuin
Model: Shannon Roman

De ring

Mijn moeder en de ring om haar vinger.

Ik keek er graag naar als kind. Ze beloofde me toen al dat ik hem na haar dood zou krijgen. Ze zei ook: ‘Als er leven is na de dood, zal ik een teken geven van licht.’

Een groot gedeelte van haar leven heeft ze in Indonesië gewoond. Ze overleefde het Jappenkamp, maar wat ze daar had meegemaakt overschaduwde haar en ons leven, hoewel ze er nooit over sprak. Ze was lief, maar ook onbereikbaar voor me, waardoor ik altijd een gemis heb gevoeld. Ze was ook spiritueel. Zo werd ze ooit wakker en riep tegen mijn vader dat er mensen verdronken. Dat was de watersnoodramp in 1953.

Op een dag moest ik optreden in restaurant Parkzicht. Omdat ik voor het eerst met mijn strijkkwartet optrad, was ik erg nerveus en droeg daarom de ring, wat me vertrouwen gaf. Na het optreden zakte ik aan de bar door met Loes Luca, Rijk de Gooyer en Theo van Gogh. Behoorlijk aangeschoten kwam ik thuis en liet de hond nog uit, in euforische stemming.

De volgende dag miste ik de ring. Ik belde Parkzicht en vroeg of ze alles wilden doorzoeken. Dat hebben ze gedaan, tot en met de vuilniszakken toe. Zelf struinde ik Spangen door, waar ik toen woonde, en zocht alle stoeptegels af. Tien dagen later, het had al een week gesneeuwd, liep ik weer door de wijk. Ik keek naar boven, zag de sterren in een glasheldere hemel en riep wanhopig: ‘Mam, geef me alsjeblieft de ring terug.’ Ik keek naar beneden, een meter voor me lag haar ring in de sneeuw. Later gebeurde er nog iets wonderbaarlijks. Tijdens een optreden vertelde ik dit verhaal. Terwijl ik in de zin van mijn moeder citeerde: ‘Als er leven is na de dood, zal ik een teken geven van licht.’ ontplofte er een lamp in de zaal. Iedereen lachte, ze dachten dat het erbij hoorde.

Fréderique Spigt

Opgetekend door R.v.Olm

Gepubliceerd in ‘Dit gooi ik nooit weg’.

Machteld van Joolingen

Het Rotterdam waarvan ik ben gaan houden was nooit af, er was veel rauw en lelijk. Deze gekoesterde beschadigde stad is mijn inspiratie. Het beschadigde stuk, het creëren van een nieuwe identiteit en zo een nieuw  hoofdstuk toevoegen: gebrokenheid omzetten in schoonheid  en verleden omvormen tot toekomst.

The Rotterdam I have come to love was never complete, parts were rough and ugly. This cherished, damaged city is my inspiration. The broken piece, creating a new identity and thus adding a new chapter: transforming brokenness into splendour and reshaping the past into future.

Photography: Marta Musial
Stylist: Mariëlle Kuin
Model: Shannon Roman

Jelena Kosztyucsenko 

De geschiedenis van deze stad heeft een duidelijke stempel gedrukt op hoe de stad er vandaag de dag uitziet. Voor het herbouwen uit vuur is eenheid nodig, en er moet een enorme hoeveelheid bouwstenen naast elkaar worden geplaatst om de stad van de grond tot aan de hemel te verheffen. Dit karakteristieke en duidelijke bewijs van kracht en wil fascineerde Jelena vanaf de eerste dag van haar leven hier. Het contrast van gepolijst en netjes versus versmolten, getextureerde materialen speelt mee met de oude en nieuwe sfeer in en rond de vuurlijn van Rotterdam.

The history of this city made its distinct mark on how it looks like today. Rebuilding from fire requires unity, and a vast amount of building blocks put together side by side to raise the city from the ground and all the way to the skies. This characteristic and clear evidence of strength and will fascinated Jelena since day one of her life here. The contrast of polished and neat versus fused, textured materials plays along with the old and new atmosphere in and around the fire line of Rotterdam. 

Photography: Marta Musial
Stylist: Mariëlle Kuin
Model: Shannon Roman

Iris Nieuwenburg

Zonder wrijving geen Glans 

Speciaal voor deze gelegenheid creëerde Iris Nieuwenburg een nieuwe collectie.

Met de sieraden: ‘Zonder wrijving, geen glans’, brengt zij een ode aan haar eigen docenten en studenten. Vanuit een beweging die stolt en schijnbaar voortvloeit, gevat in een parelsnoer, verwijst zij naar tijd en persoonlijke ontwikkeling. 

 Iris Nieuwenburg is sieradenontwerper en docent sieraadvormgeving Arts & Crafts Rotterdam. 

De Ad Arts & Crafts van Rotterdam Academy is sterk verbonden met de Willem de Kooning Academie.

Without polishing no shine 

Iris Nieuwenburg created a new collection especially for this occasion.

With the jewelry: ‘Without polishing, no shine’, she pays tribute to her own teachers and students. From a movement that solidifies and apparently flows, encased in a string of pearls, she refers to time and personal development. 

 Iris Nieuwenburg is a jewelry designer and jewelry design teacher at Arts & Crafts Rotterdam.

The Ad Arts & Crafts of Rotterdam Academy is strongly connected to the Willem de Kooning Academy.

Photography: Marta Musial
Stylist: Mariëlle Kuin
Model: Irene Westerbeek